Μελέτησε με!!

Κάνοντας ζάππινγκ το μεσημέρι σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αποφύγω τις δηλώσεις του πρωθυπουργού στα γραφεία της Ν.Δ ή κάτι αντίστοιχο, έπεσα πάνω σε ένα "ρεπορτάζ" στην εκπομπή της Ελεωνόρας Μελέτη, "Μελέτησε το" (btw, Μελέτησε το; Σοβαρά; -σήκωμα φρυδιού-).

Το ρεπορτάζ, αφορούσε το πόσο κοστίζουν ρούχα από διάφορες εμφανίσεις των "σταρ" και κατά πόσο μία γυναίκα έχει την οικονομική δυνατότητα να αντιγράψει το στυλ τους. Αφού επικροτήθηκε το little black dress της Φαίης Σκορδά που κόστιζε 60Ε και είναι μία διαχρονική επένδυση σύμφωνα με την παρουσιάστρια, και μετά από μερικές ακόμα εμφανίσεις, έφτασαν σε μία εμφάνιση της Δήμητρας Ματσούκα (αν δεν κάνω λάθος), που κρατούσε ένα ποσέτ διάσημου οίκου (του οποίου το όνομα δεν αναφέρθηκε-διαφήμιση βλέπεις) κόστους.... ΚΡΑΤΗΘΕΙΤΕ... 3.100Ε!!!!!!!!!!!

Το επόμενο δεκάλεπτο της εκπομπής καλύφθηκε από τη σοκαρισμένη παρουσιάστρια να τονίζει πως ποτέ δε θα έδινε τόσα χρήματα για ένα ρούχο και μάλιστα μία τσάντα και πως αγόραζε ρούχα απ' τη λαϊκή στην Ιταλία τα οποία ήταν καταπληκτικά, ενώ οι δύο συμ-παρουσιάστριες (;) την σιγοντάριζαν.

 Βέβαια, σε κάποιο σημείο αναφέρθηκε πως τα ρούχα μπορεί να μην ήταν αγορασμένα αλλά να δώθηκαν από κάποιο μαγαζί για τη συγκεκριμένη επίσημη εμφάνιση. Μία αντίστοιχη αντιμετώπιση είχαν τα ρούχα και αξεσουάρ και άλλων επώνυμων κυριών που κόστιζαν ποσά, μάλλον εξωφρενικά.

Και λέω μάλλον εξωφρενικά γιατί πια είμαι εγώ ή ο οποιοσδήποτε για να κρίνω πότε είναι επιτρεπτό να ξοδεύεις ένα ποσό σε ένα ρούχο και πότε όχι; 

Σε καιρούς οικονομικής κρίσης όπως αυτή που βιώνουμε, που άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους ή οδηγούνται σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, είναι λογικό να υπάρχει μία έντονα επικριτική διάθεση σε όσους ξοδεύουν υπερβολικά πολλά χρήματα σε υλικά αντικείμενα. 

Μα, θα πεις, ο άκρατος υλισμός και καταναλωτισμός δεν μας οδήγησε σε αυτή την κατάσταση;

Ακόμα και σ' αυτή την περίπτωση, δεν θεωρώ σωστό να επικρίνουμε κάποιον για το πως ξοδεύει τα χρήματα που βγάζει με τη δουλειά του. Έχουμε φτάσει να ντρεπόμαστε για τα χρήματα που κερδίζουμε ή για μία προαγωγή που παίρνουμε χάρη στη δουλειά μας. Ντρεπόμαστε γιατί τα καταφέρνουμε στη ζωή μας, γιατί δουλεύουμε και γιατί πηγαίνουμε μπροστά. Για κανένα λόγο δε θέλω να πω ότι όσοι υφίστανται περικοπές ή απολύσεις δεν αξίζουν το ίδιο ή και περισσότερο ή ότι δε δούλεψαν αρκετά.Όμως, απ' τη στιγμή που κάποια χρήματα κερδίζονται μέσα απ' τους κόπους και το έργο κάποιου είναι λάθος να του ασκούμε κριτική στο πως τα ξοδεύει. Στο κάτω κάτω είναι επιλογή του.

Μα, θα μπορούσε να τα διαθέσει για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του! 

Ναι, θα μπορούσε, αλλά δε θέλει γιατί είναι χρήματα που έβγαλε νόμιμα και με δικό του κόπο. Ή μπορεί να βοηθάει τους συνανθρώπους του κ απλά να μην το επιδεικνύει. 

Αυτή η επικριτική διάθεση, δηλώνει μόνο φθόνο και ζήλια και καταστρέφει τη διάθεση και την ψυχολογία του κρινώμενου αλλά πολύ περισσότερο του κριτή. Γιατί, στο τέλος, οι περισσότεροι αν είχαμε τα χρήματα δε θα τα ξοδεύαμε;

Δηλαδή εσύ δεν το κάνεις ποτέ;

Φυσικά και το κάνω. Τις προάλλες έλεγα πόσο άδικο είναι που κάποιες φίλες μου θα σπουδάσουν στην Αγγλία ενώ εγώ με πολύ περισσότερο διάβασμα θα σπουδάσω εδώ, με ελάχιστες πιθανότητες μετά να βρω μια δουλειά με απολαβές που να εξασφαλίζουν μία άνετη επιβίωση. Χτες έπιασα τον εαυτό μου να επικρίνει σιωπηλά μία φίλη μου που ξόδεψε τα διπλάσια χρήματα από μένα στο φοιτητικό της σπίτι. Σχεδόν αμέσως συνειδητοποίησα ότι ζήλευα γιατί ήθελα κι εγώ να έχω αυτά τα έπιπλα ή την οικονομική δυνατότητα να δώσω τα διπλάσια χρήματα στα ΙΚΕΑ. 

Τι έκανες τότε;

Τίποτα. Σκέφτηκα πολύ απλά ότι μ' αρέσει το σπίτι μου όπως είναι και ότι με λιγότερα χρήματα το έχω κάνει παλατάκι. Και ότι αφού είχε τα χρήματα καλά έκανε και τα ξόδεψε. Και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι την άλλη φορά δε θα είμαι τόσο ζηλιάρα. Και ότι θα διαβάσω πολύ ώστε να πάρω υποτροφία και θα μαζέψω χρήματα για να κάνω μεταπτυχιακό στο εξωτερικό.

Έλεος...

Έχεις δίκιο, τέρμα οι ηθικολογίες. Ο καθένας έχει δικαίωμα να σκέφτεται και να κρίνει, όπως και να διαχειρίζεται ελεύθερα τα οικονομικά του. Όμως, την επόμενη φορά που θα θεωρήσεις απαράδεκτο που κάποιος ξόδεψε ένα ποσό που κρίνεις εξωφρενικό για κάτι που θεωρείς άχρηστο, σκέψου πρώτα τα εξής: 

1. Έχουμε τα ίδια στάνταρντς για το τι είναι εξωφρενικό και τι είναι άχρηστο;
2. Μήπως ζηλέυω;
3. Μήπως δεν είναι δουλειά μου το πόσα ξοδεύει;

Ηρέμησε λοιπόν και μην αφήνεις αυτή την κρίση να σε δηλητηριάζει άλλο. Πάρε βαθιές ανάσες και διοχέτευσε την οργή σου όχι στο διπλανό σου που έχει χρήματα αλλά σε εκείνον που έκλεψε από απληστία και όχι ανάγκη, αλλά και σε εκείνο που σε οδήγησε σ' αυτή την κατάσταση. Έτσι θα βγούμε απ' αυτό του βούρκο όσο το δυνατόν πιο αλώβητοι και μυαλωμένοι.